Он Алтыншы Сөз
Қазақ құлшылығым Құдайға лайықты болса екен деп қам жемейді. Тек жұрт қылғанды қылып, жығылып тұрса болғаны. Саудагер несиесін жия келгенде, «тапқаным осы, біттім деп, алсаң — ал əйтпесе саған бола жерден мал қазамын ба?» дейтұғыны болушы еді гой. Құдай Тағаланы дəл сол саудагердей қыламын дейді. Тілін жаттықтырып, дінін тазартып, ойланып, үйреніп əлек болмайды.
«Білгенім осы, енді қартайғанда қайдан үйрене аламын» дейді. «Оқымадың демесе болады тағы, тілімнің келмегенін қайтушы ед» дейді.
Оның тілі өзге жұрттан бөлекше жаратылып па?
================================================
Слово Шестнадцатое
Казах не беспокоится о том, угодны ли Богу его моления. Он делает только то, что делают другие — встает и падает, молясь. С Богом обходится примерно как с купцом, явившимся за долгом: «Это все, что имею, хочешь — бери, не хочешь — не из-под земли же я достану тебе скот». Не будет утруждать себя, думая, ломая язык, обучаясь, заботясь об очищении веры.
«Это все, что знаю, не браться же за учебу на старости лет. Главное — не попрекнули бы, что не молюсь, а что язык коряв – не беда.»
Разве у него язык устроен не так, как у других?